Do naszego wesela zostało już coraz mniej czasu, bo niecałe cztery miesiące! Połowę grudnia i stycznia spędziliśmy w Polsce rozwożąc zaproszenia. Łatwo nie było… Dlaczego? Pewnie się domyślacie. To ja musiałam każdemu tłumaczyć jak będzie wyglądało nasze wesele. Niestety Mati jest oporny na naukę polskiego, a jedyne słowa które zna są związane z… jedzeniem.

Ślub odbędzie się na Paros. Dla moich polskich gości jest to małe utrudnienie, ponieważ na wyspę nie ma wyjazdów zorganizowanych. Niemniej jednak niektórzy kupili już bilety. Prawda jest taka, że polsko – greckie wesele nie często się zdarza i na pewno wielu z Was chciałoby w nim uczestniczyć. Niektórzy będą mieli taką okazję, a Ci, którzy zrezygnują… myślę, że mogą kiedyś tego żałować.

Kiedy rozwoziliśmy zaproszenia, najczęściej padało pytanie o nazwisko mojego przyszłego męża… „Konstancja, ale jak ty się będziesz później nazywać?! Przecież ja tego nawet nie potrafię wymówić!” Szybko spieszyłam z wyjaśnieniem. W Grecji od 1983 roku kobiety zachowują po ślubie nazwisko panieńskie lub mogą mieć dwa. Nie można przyjąć nazwiska męża. Jak brzmiała zatem moja odpowiedź? Prawdopodobnie pozostanę przy swoim lub zmienię w Polsce, w Urzędzie Stanu Cywilnego.

Kolejne pytanie dotyczyło liczby osób na weselu. „200 osób? Zwariowaliście?!” Warto przypomnieć, że ślub bierzemy w Grecji, a tutaj tylu gości oznacza małe wesele… Możemy mówić o dużym, kiedy mamy czterysta osób.

Pamiętam, jak powiedzieliśmy o ilości zaproszonych naszym rodzinom… Moi byli totalnie zaskoczeni, a rodzice Matiego jak zareagowali? „To nawet nie takie duże”. Jak to mówią… Co kraj to obyczaj. Nie spodziewamy się jednak tak dużej ilości gości, choć… nigdy nic nie wiadomo.

Kiedy skończyliśmy rozwozić zaproszenia w Polsce, powiedziałam do Matiego: „Wiesz, że teraz czeka nas to samo w Grecji? Jesteś przygotowany?” W tym momencie Mati ze swoim luzem odpowiedział mi: „Konsti, weź przestań. W Elladzie mieszkamy. Część dam tacie, część mamie, a my damy tylko naszym znajomym. Możemy też pocztą wysłać, tutaj nie trzeba dawać osobiście”. Biorąc pod uwagę, że greckich zaproszeń mamy więcej… Nawet się ucieszyłam z tego powodu :D.

W Grecji ważną osobą jest świadek, który nazywa się Koumparos. Został nim nasz dobry przyjaciel, który nas ze sobą poznał. Chłopak wziął sobie sprawę bardzo do serca… Ma do mnie milion pytań związanych z weselem. Zgodnie z tradycją to świadek:

• dokłada się do wesela, kupując stefana (wianki), wino mszalne, a także kielich i tacę na obrączki.

• Płaci za ustrojenie kościoła i kupuje prezent dla Pary Młodej.

Jak widzicie, w Grecji nie jest łatwo być świadkiem :D. Czy ma jakieś przywileje? Może zaprosić swoją rodzinę i znajomych na wesele. Często też zostaje ojcem chrzestnym dziecka pary młodej.

Dowiadywaliśmy się też o dokumenty potrzebne do zawarcia ślubu. Zadecydowaliśmy, że będzie to ślub kościelny. Czy katolik i prawosławny mogą wziąć ślub? Jak najbardziej, jesteśmy ochrzczeni, a poza tym obie religie należą do wiary chrześcijańskiej. Nie muszę przechodzić na prawosławie, by wyjść za Matiego. Jakie dokumenty będą nam potrzebne? To wszystko zależy od parafii. Ksiądz, który udzieli nam sakramentu poinformował nas, że dokumenty ważne są trzy miesiące i powinniśmy mu dostarczyć:

•  Zaświadczenie o stanie cywilnym (nie jestem zamężna), akt urodzenia oraz aktu chrztu.

Wszystkie te dokumenty mają być przetłumaczone na język grecki. Poza tym razem ze świadkiem i kimś z bliskiej rodziny Matiego  mamy udać się do parafii, do której przynależymy w Atenach i poprosić o zgodę na ślub na Paros. W Grecji jest coś takiego jak zapowiedzi, które umieszcza się w lokalnej gazecie. Ponieważ Paros jest wyspą, wystarczy, że powiesimy taką informację na tablicy kościelnej.

Póki co tyle mogę Wam opowiedzieć o naszych zmaganiach z weselem. Jesteście ciekawi jak to dalej będzie wyglądało?