Kościół Pantanassa: Kościół na placu Monastiraki pochodzi z X wieku i należy do jednego z najstarszych kościołów w Atenach. Dawniej był on w posiadaniu jednego  z bogatych Ateńczyków – Nikolasa Bonefati. W kolejnych latach dobudowano tutaj cele, a wokół kościoła stworzono klasztor, najpierw męski, później damski. Na placu, na którym się teraz znajdujemy znajdowały się budynki mieszkalne dla mnichów. Z biegiem czasu klasztor zaczął podupadać, aż pozostał ostatecznie sam kościół. Klasztor nazywał się Megalo Monastiri, od którego nazwę wziął plac.

Meczet Tzistarakis: W XVIII wieku wybudował go turecki wojewoda Aten Mustafa Aga Tzistarakis. Według legendy, zdecydował się użyć jednej z kolumn ze świątyni Zeusa. Choć dziś uważa się, że prawdopodobnie użył kolumny z biblioteki Hadriana, która znajduje się zaraz obok. W następnym roku Ateny dosięgnęła zaraza. Mieszkańcy uważali, że to kara za zniszczenie starożytnej budowli i odwołali wojewodę ze stanowiska. Podczas wojny o niepodległość Grecji budynku używano jako Sali spotkań dla lokalnej starszyzny. W kolejnych latach został przekształcony w więzienie, później magazyn. Architekt Anastasios Orlandos w 1915 zadecydował o renowacji tego miejsca. Wtedy powstało muzeum greckiej sztuki ludowej. W 1966 roku dokonano kilku zmian, by wewnątrz mógł pomodlić się pierwszy król Arabii Saudyjskiej, który przebywał z wizytą w mieście. Podczas trzęsienia ziemi w 1981 roku budynek został dość mocno uszkodzony. W kolejnych latach odrestaurowany, dziś znajduje się tam Muzeum Sztuki Ludowej.

Rzymska Agora: Schodząc z Akropolu mijamy rzymską agorę. Została ona wybudowana za czasów Juliusza Cezara i cesarza Augusta, ok. 19-11 r.p.n.e. Choć dziś tego nie widać, w starożytności połączona drogą z agorą grecką. Było to centrum ekonomiczne i handlowe miasta. Za czasów Hadriana zyskała na wartości, została odnowiona i rozbudowana. Do środka można było wejść przez dwie monumentalne bramy. Zachodnia brama była poświęcona bogini Atenie, opiekunce miasta. Brama miała 4 doryckie kolumny z marmuru pentelickiego i znajdowała się na skrzyżowaniu dwóch ważnych w tamtych czasach ulic.

W czasach tureckich na kolumnach sprzedawcy wieszali ceny produktów.  Wschodnia wybudowana została w stylu jońskim. Inskrypcje na kamieniach potwierdzają nam, że handlowano tutaj oliwą i oliwkami. Po najeździe Herulów i zniszczeniu miasta ok. III w.n.e. funkcja agory jako rynku zmalała. Odrodziła się w czasach bizantyjskich i trwała aż do XIX wieku. Wybudowano tu domy, fabryki, kościoły chrześcijańskie a także meczet Fethyie Dżami w 1456 r. na gruzach bazyliki wczesnochrześcijańskiej. Bazar działał pod nazwą sitarobazaro. Sitari po grecku oznacza zboże/pszenicę, którymi w tamtych czasach głównie handlowano.

Na terenie rzymskiej agory znajdują się fundamenty publicznych ubikacji z I w.n.e. Nazywane są Wespazjanes, od cesarza Wespazjana, który podczas swojego panowania wybudował wiele takich toalet. Co ciekawe, mimo, że były publiczne, za skorzystanie z nich trzeba było zapłacić.

Biblioteka Hadriana:  Wybudowana ok. 132 r.n.e. przez Hadriana. Był filhellenem, uwielbiał wszystko co greckie. W Atenach wybudował bibliotekę. We wschodniej części budynku znajdowały się sale, gdzie przechowywano papirusy z tekstami. Dwie sale na końcu były amfiteatrami, pozostałe, mniejsze używano jako czytelnie. W 267 r.n.e. biblioteka zniszczyli Herulowie.  W ogrodach biblioteki w V wieku, wybudowano kościół Megali Panagia – był to najstarszy kościół, który strawił pożar w 1884 roku. Podczas tureckiej okupacji znajdowała się tutaj siedziba tureckiego wojewody.

Wieża Wiatrów: Pośrodku drogi prowadzącej z Akropolu, na dawnej rzymskiej agorze stoi dziwny ośmiokątny budynek nazywany Wieżą Wiatrów. Nazwę nadał mu Witruwiusz –   starożytny, rzymski architekt. Został wybudowany w 47 r.n.e. przez Andrikosa z Kyrros. Na górze wyrzeźbiono bogów wiatru: Boreasz (wiatr północny), Kajkias (północno-wschodni), Apeliotes (wschodni), Euros (południowo- wschodni), Notos (południowy), Lips (południowo-zachodni), Zefir (zachodni) i Skiron (północno-zachodni).

Na szczycie wieży dumnie prezentował się posąg Trytona (pół człowieka, pół ryby) z brązu. Miał za zadanie wskazywać, z której strony wieje. Dzięki temu handlarze na agorze mogli zobaczyć kierunek wiatru. Po co im to było? W ten sposób wiedzieli ile mniej więcej czasu statki potrzebują, aby dotrzeć do Pireusu. Wieża Wiatrów miała też zegar słoneczny i wodny, z którego korzystali w pochmurnych dniach. W czasach okupacji tureckiej budynek przekształcono w Teke – muzułmański klasztor. To uchroniło go od zniszczeń i pomogło dotrwać w bardzo dobrym stanie do dzisiejszych czasów.

Meczet Fethyie Camisi – Po zdobyciu Konstantynopola w 1456 roku, Mehmed II Zdobywca na terenie rzymskiej agory, gdzie wcześniej stała bazylika, wybudował meczet. Ponieważ na tym terenie nadal handlowano, budynek nazywano przybazarowym. Po odzyskaniu przez Grecję niepodległości wykorzystywany do XX wieku jako piekarnia wojskowa.

Agora Grecka – W starożytności polityczne, społeczne i handlowe centrum miasta. Zbudowana w czasach klasycznych (V w.p.n.e.). Miejsce wybrano jeszcze za czasów Solona (600 r.p.n.e.). Nie bez powodu. Plac o lekkim nachyleniu zapewniał naturalny odpływ wody deszczowej przy głównej drodze wiodącej na Akropol. Plac sąsiadował ze strefą mieszkalną Aten, więc był idealnym miejscem.

Na agorze znajdowały się świątynie, a także budynki użytku publicznego. Był to rynek, na którym spotykano się, rozmawiano, handlowano. Odbywały się tutaj też różne święta i zawody. Dziś po starożytnej agorze niewiele zostało. Dzięki hojności Rockefellera w XX wieku udało się zrekonstruować jedną z budowli, które tam się znajdowały. To stoa – zadaszona kolumnada, która chroniła przed deszczem lub słońcem. Posiada 44 kolumny w porządku doryckim i jońskim. Za nimi znajdowały się pomieszczenia przeznaczone na sklepy po 21 na każdym piętrze. Dziś znajduje się tam Muzeum Agory.

Na agorze dyskutowano, kupowano, sprzedawano. Znajdowały się tutaj takie budowle jak ołtarz dwunastu bogów, buleuterion – budynek, gdzie odbywały się zebrania rady, budynek sądu, czy mennica. Jednym z ważniejszych obiektów był tholos – okrągły, z sześcioma kolumnami wewnątrz i wejściem od strony wschodniej. Spotykali się tam członkowie rady, mogło jednocześnie przebywać tam do 50 osób. Co interesujące, znjdowały się tam nawet łóżka, dla tych członków, które chciały zostać na noc.

Świątynia Hefajstosa, nazywana też świątynią Tezeusza – jedna z najlepiej zachowanych w całej Grecji. Pauzaniasz, starożytny pisarz w swoim dziele mówi, że świątynia poświęcono nie tylko Hefajstowowi, ale też bogini Atenie. Jak większość budynków na agorze wybudowano ją w V wieku p.n.e. Nie wiemy jednak, kto był architektem. Na metopach wyrzeźbiono sceny z życia Heraklesa i Tezeusza. Świątynia miała 6 kolumn na krótszym, wejściowym boku i 13 na dłuższym. Ściany świątyni zdobił fryz joński, który ukazywał walki Lapitów – ludu tesalskiego. Wewnątrz znajdował się posąg Ateny  i boga Hefajstosa, wyrzeźbiony przez Alkamenesa. W późniejszych czasach, V w.n.e. świątynię przekształcono w kościół pod wezwaniem św. Jerzego. W czasach niewoli tureckiej, dzielnica wokół agory opustoszała. Turcy chcieli rozebrać świątynię, żeby uzyskać materiał budowlany, ale w 1660 Mehmed IV zabronił tego procederu. Dzięki temu posunięciu dziś możemy oglądać bardzo dobrze zachowaną świątynię z czasów starożytnych.